Κάθε αυγή οι κοπέλες του χωριού και μαζί και οι πέντε αδερφές του
Νεόφυτου, ακόμα και η πιο μικρή η Βασιλιώ, ξυπνούσανε πριν φέξει, βάζανε
τα τσοκαράκια τους και τρέχανε στα δυο εργοστάσια μεταξιού. Ρολόγια δεν
είχανε και περιμέναν να γκαρίξουνε τα γκατζόλια, για να βάλουν τα
τσοκαράκια τους και να κινήσουν μέσα στη νύχτα για τη δουλειά.
Οι πρώτες βιοτεχνικές μονάδες παρουσιάζονται το 1870, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα χτίζονται οργανωμένα εργοστάσια που απασχολούν αρκετές εργάτριες-εργάτες. Τέτοια εργοστάσια ήταν:
- Το μεταξουργείο των αδελφών Αζαρία –Πάπο, που ιδρύθηκε το 1903 με 84 χειροκίνητες λεκάνες και απασχολούσε περίπου 150 άτομα.
- Το 1909 ο εμπορικός οίκος του Μιλάνου «Ceriano Fratelli», ιδρύει το δεύτερο αναπηνιστήριο μεταξιού δυναμικότητας 40 ατμοκίνητων λεκανών. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του εργοστασίου αυτού αναπτύσσονται σ’ ένα οικόπεδο 10.500 τ.μ. Αποτελείται από 13 κτίσματα, από τα οποία τα σημαντικότερα είναι η τριώροφη αποθήκη κουκουλιών, το ξηραντήριο (το χώρο απόπνιξης των κουκουλιών σε ειδικούς φούρνους), το υφαντήριο και κλωστήριο, το μεταξουργείο-αναπηνιστήριο και χώρους μηχανοστασίου και λέβητα. Το 1920 οι Μποχώρ και Ελιέζερ Τζίβρε, Εβραίοι έμποροι κουκουλιών από το Διδ/χο, αγοράζουν το εργοστάσιο του «Ceriano Fratelli» και του προσθέτουν 54 χειροκίνητες λεκάνες. Παράλληλα, νοικιάζουν και το μεταξουργείο των Αζαρία-Πάπο.
- Ο Π. Χατζησάββας, πρόσφυγας από την Προύσα, το 1925 ιδρύει το τρίτο μεταξουργείο (το λεγόμενο "φαβρικούδι") με δυναμικότητα 28 λεκανών.
Το 1930 οι Τζίβρε εκμισθώνουν και το εργοστάσιο του Χατζησάββα κι έτσι όλη η μεταξουργία του Σουφλίου περνάει κάτω από τον έλεγχο της οικογένειας αυτής. Τέλος στις 1- 4- 1933 η Ο.Ε. Μποχώρ και Ελιέζερ μετατρέπεται σε Α.Ε. με την επωνυμία «Ευτέρπη».Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το 1940, κλείνει το εργοστάσιο των Τζίβρε για να ξαναλειτουργήσει μετά τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι το 1963 που κλείνει οριστικά.
Πηγή: "Οι περιπέτειες του μεταξοσκώληκα στην πόλη του μεταξιού"
Έκδοση Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σουφλίου
"Τα παιδιά του Σπάρτακου" σ. 75
Οι πρώτες βιοτεχνικές μονάδες παρουσιάζονται το 1870, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα χτίζονται οργανωμένα εργοστάσια που απασχολούν αρκετές εργάτριες-εργάτες. Τέτοια εργοστάσια ήταν:
- Το μεταξουργείο των αδελφών Αζαρία –Πάπο, που ιδρύθηκε το 1903 με 84 χειροκίνητες λεκάνες και απασχολούσε περίπου 150 άτομα.
 |
| Το εργοστάσιο των αδερφών Τζίβρε σήμερα (φώτο: Δαμασκηνίδου Α.) |
- Ο Π. Χατζησάββας, πρόσφυγας από την Προύσα, το 1925 ιδρύει το τρίτο μεταξουργείο (το λεγόμενο "φαβρικούδι") με δυναμικότητα 28 λεκανών.
Το 1930 οι Τζίβρε εκμισθώνουν και το εργοστάσιο του Χατζησάββα κι έτσι όλη η μεταξουργία του Σουφλίου περνάει κάτω από τον έλεγχο της οικογένειας αυτής. Τέλος στις 1- 4- 1933 η Ο.Ε. Μποχώρ και Ελιέζερ μετατρέπεται σε Α.Ε. με την επωνυμία «Ευτέρπη».Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το 1940, κλείνει το εργοστάσιο των Τζίβρε για να ξαναλειτουργήσει μετά τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι το 1963 που κλείνει οριστικά.
Πηγή: "Οι περιπέτειες του μεταξοσκώληκα στην πόλη του μεταξιού"
Έκδοση Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σουφλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου