Η περιπέτεια ενός βιβλίου...

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ»

ένα ανέκδοτο μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου

«Τα παιδιά του Σπάρτακου» είναι ένα έργο που απασχόλησε τη Διδώ Σωτηρίου για μια περίοδο σχεδόν τριάντα χρόνων, από τις αρχές του ΄60 μέχρι τις αρχές του ΄90. Πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στη Θράκη των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα και στην Αθήνα της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου. Κεντρικό θέμα του είναι η συνδικαλιστική και αντιστασιακή δράση των ηρώων, που εμπνέονται από την επανάσταση του Θρακιώτη σκλάβου Σπάρτακου και από τα ιδανικά της Αριστεράς σε μια εποχή που ο τόπος βιώνει δραματικές στιγμές. Εδώ να σημειωθεί ότι είναι ένα έργο ζωντανών χαρακτήρων, δηλαδή αποτυπώνονται υπαρκτοί ανθρώπινοι τύποι. Στο μυθιστόρημα υπάρχουν αναφορές σχετικά με τη σύλληψη, την κράτηση καθώς και την εκτέλεση γυναικών, στοιχεία που δηλώνουν τις δραματικές στιγμές που βίωναν οι Έλληνες εκείνη την εποχή. Το μυθιστόρημα παρέμεινε ανολοκλήρωτο από την Διδώ Σωτηρίου. Η αδερφή της Έλλη Παππά και ο ανιψιός της Νίκος Μπαλογιάννης με την επιμέλεια της Έρης Σταυροπούλου και σε συνεργασία με την υπεύθυνο των Αρχείων Λογοτεχνίας του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου κ. Σοφία Μπόρα έφεραν στην επιφάνεια το μυθιστόρημα.

Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του μυθιστορήματος η Διδώ Σωτηρίου πέρασε εύκολες και δύσκολες στιγμές. Ένα σημάδι που μας το δείχνει αυτό είναι ότι το έργο βρέθηκε χειρόγραφο και σχετικά προχειρογραμμένο. Παρατηρήθηκαν μάλιστα και ποικίλες αλλαγές σε διάφορα σημεία του κειμένου, ακόμη και στο μέγεθος των γραμμάτων, σβησίματα, διορθώσεις και παραπομπές. Την δακτυλογράφηση του κειμένου την είχε αναλάβει ο σύζυγος της συγγραφέως Πλάτων Σωτηρίου, ο οποίος στάθηκε δίπλα της σε κρίσιμες στιγμές της ζωής της. Η Σωτηρίου είχε εμπνευστεί το έργο της από τις επισκέψεις της στην αδερφή της στις φυλακές. Μάλιστα πολλές κρατούμενες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην συγγραφή του βιβλίου με ποικίλες αφηγήσεις που εξομολογούνταν στην συγγραφέα. Το ότι παρέμεινε ανολοκλήρωτο το μυθιστόρημα οφείλεται είτε λόγω της διακοπής επικοινωνίας με τις κύριες αφηγήτριες είτε λόγω αποφυλάκισης είτε λόγω θανάτου. Παρ’ όλες τις δύσκολες στιγμές που βίωσε η Σωτηρίου φρόντισε να γράψει το έργο της σε κοινή δημοτική γλώσσα, ώστε να είναι εύκολα αντιληπτό από τους αναγνώστες.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Δεμερτζής