Συνέντευξη από τον κ. Στεφάνου (2)

Την Πέμπτη 3-5-12 είχαμε την τιμή να επισκεφτεί το σχολείο μας ο κύριος Στέφανος Στεφάνου. Ο κύριος Στέφανος γεννημένος και μεγαλωμένος στο Σουφλί πριν από ογδόντα έξι χρόνια, είχε την ευγενή καλοσύνη να μας μιλήσει για τις προσωπικές του εμπειρίες και να μεταλαμπαδεύσει σε μας τις αστείρευτες γνώσεις του. Όντας πανέξυπνος, αλλά και αναφέροντας μας όλες τις σχετικές λεπτομέρειες, μας έδωσε μια πολύ ζωντανή εικόνα για το Σουφλί του χθες. Όσον αφορά την κοινωνική και καθημερινή ζωή των Σουφλιωτών, θέλησε να μας ενημερώσει για τις σχέσεις μεταξύ των οικογενειών, των γειτονιών, των καθηγητών-μαθητών μα και των Σουφλιωτών με τους Εβραίους . Ανέφερε ακόμη για τον πληθυσμό του τόπου του και για τους λιγοστούς πρόσφυγες σ' αυτόν. 

     Ξεκινώντας λοιπόν μας μίλησε για την θέση της γυναίκας και του άντρα μεσα στην οικογένεια. Κατά γράμμα μας είπε: «Υπήρχε μια διακριτική διαχείριση απέναντι στο γυναίκειο φύλο. Σε άλλα χωριά αν δεν καθόταν ο άντρας στο τραπέζι να φάει, η γυναίκα δεν έτρωγε. Ενώ εδώ, απ’ την στιγμή της ύπαρξης μου δεν συνέβαινε αυτό .Οι γυναίκες ήταν εξαρτημένες παρόλα αυτά και δούλευαν για την προίκα τους, γιατί ο πατέρας τους δεν μπορούσε πάντα να τις προικίσει. Στο γυμνάσιο, μια χρονιά η υπέροχη των κοριτσιών ήταν επανάσταση. Οι γυναίκες δεν έμπαιναν στην ιατρική ή την νομική και δεχόταν προσβολές μάλιστα όποια το τολμούσε. Στις οικογένειες επικρατούσε πατριαρχικό καθεστώς και σε μερικές περιπτώσεις οι δυναμικές γυναίκες, σαν την μανά μου, έφερναν πλαγίως αυτό που ήθελαν να κάνουν. Απέναντι στα παιδιά όμως ήταν πιο σκληροί . Αφού να φανταστείτε όταν πήγαιναν στο στρατό τα αγόρια ήταν τρεις μέρες μεθυσμένοι από χαρά γιατί θα γλίτωναν απ’ την εξουσία του πατέρα τους. Ένιωθαν ότι από εκείνη την στιγμή θα έπαιρναν την ζωή στα χέρια τους. Γενικά λόγω των αναγκών η οικογένεια ήταν πολύ δεμένη!».

Τσακαλδήμη Ελένη 

    "Στις μέρες μας οι νέοι άνθρωποι είτε λόγω φόρτου εργασίας, είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε γιατί φοβούνται την απόρριψη διστάζουν να κάνουν φιλίες. Κατά την δική σας γνώμη τότε υπήρχαν δυνατές φιλίες;" ρώτησε μια μαθήτρια και αυτός μας απάντησε: «Πολύ δυνατές φιλίες! Η φτώχεια, η κοινή παράδοση, οι κοινοί αγώνες, ένωναν τους ανθρώπους. Η σχέση με τον γείτονα έπρεπε να είναι καλύτερη απ’ την σχέση με τον αδελφό έλεγαν τότε! Μια βράδια, πιάσαμε και μετρηθήκαμε, παιδιά από οκτώ χρονών μέχρι και δεκατεσσάρων και ήμασταν ογδόντα κορίτσια και αγόρια. Γειτονιά σημαίνει συνύπαρξη! Στην Αθήνα δεν υπάρχουν γειτονιές. Τότε δεν υπήρχε βράδυ που να μην βγουν οι γυναίκες με τα καρεκλάκια κάτω απ’ το φως για να πουν μασάλια». 
     Σε κάποια στιγμή του διαλόγου μας μαζί του μας μίλησε για τις σχέσεις των Σουφλιωτών και των Εβραίων. Ανέφερε μάλιστα γεμάτος συγκίνηση και μια προσωπική του εμπειρία... «Συναναστρεφόμουν γύρω στο 1940 με την Σάρα, μια φτωχή εβραιοπούλα. Οι Εβραίοι ήταν οι πιο πλούσιοι στο Σουφλί, αλλά η Σάρα, η πιο φτωχή! Μια μέρα μια διμοιρία Γερμανών με τα όπλα στα χέρια μπήκαν στο σχολείο και την μάζεψαν. Όταν την πήραν οι Γερμανοί, πάγωσε η τάξη!».
    Κατά τη διάρκεια αυτής της υπέροχης και δημιουργικότατης θα έλεγα συζήτησης έγινε λόγος και για τον τότε πληθυσμό του Σουφλίου αλλά και για τους πρόσφυγες στην εποχή του κύριου Στέφανου. Μας ενημέρωσε λοιπόν ότι οι κάτοικοι του Σουφλίου, και όταν λέμε Σουφλίου εννοούμε και το Σιδηρώ και την Γιαννούλη, κυμαίνονταν γύρω στους 7500-8000 κατά προσέγγιση. Γενικά οι Σουφλιώτες είχαν πολλά καλά, δουλευταράδες, χωρατατζήδες, αλλά είχαν κι αυτοί τις παραξενιές τους! Επειδή λοιπόν δεν είχαν καλές σχέσεις με τους ξένους, δεν είχαν πολλούς προσφυγές στο Σουφλί.
     Στο τέλος της συνέντευξης ο αξιολάτρευτος σε όλους μας κύριος Στέφανος Στεφάνου θεώρησε απαραίτητο να μας νουθετήσει λέγοντας μας: «Εμείς μαθαίναμε πολύ περισσότερα απ ό,τι τώρα εσείς στην μέση εκπαίδευση! Εμείς τα αποθηκεύαμε όλα στον κρεάτινο σκληρό δίσκο και όχι στον μεταλλικό όπως κάνετε εσείς σήμερα. Προσπαθήστε λοιπόν να έχετε διαύλους με αυτά που έρχονται και να είστε ζωντανή κοινωνία!!».

Καταλήγοντας, εμείς από την πλευρά μας θα θέλαμε να πούμε ένα απέραντο ευχαριστώ στον κύριο Στέφανο που φώτισε με τις γνώσεις και τις εμπειρίες του πολλά σκοτεινά σημεία των ερευνών μας! 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ ΣΤΕΦΑΝΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ!

Τσακαλδήμη Ελένη