Ο κυρ Ανέστης (πατέρας του Νεόφυτου) είναι ένας φτωχός χωρικός του Σουφλίου που έζησε τις περιπέτειες της Θράκης και της ευρύτερης Ελλάδας στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα (βαλκανικοί, Α΄ παγκόσμιος, Β΄ παγκόσμιος, εμφύλιος). Οι δυσκολίες τον έφεραν στην μεταπολεμική Αθήνα όπου και ζει μαζί με δύο από τις κόρες του. Καθώς θυμάται τα παλιά:
"Σαν τ' άλογο στο γιαχανά που φέρνει βόλτες για να βγει το σουσαμόλαδο, γύριζε τώρα το μυαλό στα ίδια και στα ίδια" ("Τα παιδιά του Σπάρτακου" σ. 86)
Με αφορμή την αναφορά στον γιαχανά του Σουφλίου στο βιβλίο της Διδώ Σωτηρίου, ανατρέξαμε στο παρόν κατάστημα και μάθαμε ότι:
Το κτίριο αυτό χτίστηκε το έτος 1892. Χρησιμοποιήθηκε σαν σησαμελαιοτριβείο «ΓΙΑΧΑΝΑΣ»
(τοπική ονομασία) στο οποίο λειτουργούσε διπλός φούρνος μεγάλης χωρητικότητας, όπου ψηνόταν σουσάμι ντόπιας παραγωγής! Υπήρχε πέτρινος μύλος κινούμενος από γαϊδούρι, στον οποίο αλέθονταν το σουσάμι για να παραχθεί σησαμέλαιο και ταχίνι άριστης ποιότητας. Στο πατάρι «ΣΑΛΑ» (τοπική ονομασία) εκτρέφονταν μεταξοσκώληκες για την παραγωγή μεταξιού. Ανακαινίσθηκε ιδιοχείρως από τους αδερφούς Ψαρρά, το 2001. Σήμερα λειτουργεί ως καφετέρια.
Τσακαλδήμη Ελένη
"Σαν τ' άλογο στο γιαχανά που φέρνει βόλτες για να βγει το σουσαμόλαδο, γύριζε τώρα το μυαλό στα ίδια και στα ίδια" ("Τα παιδιά του Σπάρτακου" σ. 86)
(τοπική ονομασία) στο οποίο λειτουργούσε διπλός φούρνος μεγάλης χωρητικότητας, όπου ψηνόταν σουσάμι ντόπιας παραγωγής! Υπήρχε πέτρινος μύλος κινούμενος από γαϊδούρι, στον οποίο αλέθονταν το σουσάμι για να παραχθεί σησαμέλαιο και ταχίνι άριστης ποιότητας. Στο πατάρι «ΣΑΛΑ» (τοπική ονομασία) εκτρέφονταν μεταξοσκώληκες για την παραγωγή μεταξιού. Ανακαινίσθηκε ιδιοχείρως από τους αδερφούς Ψαρρά, το 2001. Σήμερα λειτουργεί ως καφετέρια.
Τσακαλδήμη Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου