Βαλκανικοί πόλεμοι και Σουφλί: τα προμηνύματα της λευτεριάς

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΕΚΔΙΩΚΟΥΝ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΦΛΙ
Στο μεταξύ (1912), τα συμμαχικά στρατεύματα κατόρθωσαν να αποκόψουν τα τουρκικά στρατεύματα της Δυτικής Μακεδονίας και Θράκης με τις επιθέσεις τους και να πολιορκήσουν την Αδριανούπολη, έτσι ώστε το Διδυμότειχο και το Σουφλί να βρεθούν μόνο με τις τουρκικές αρχές χωρίς να περιμένουν βοήθεια από πουθενά. Μέσα σε αυτή τη σύγχυση οι Τούρκοι φυλακίζουν αρκετούς Σουφλιώτες πρόκριτους, με σκοπό να τους στείλουν στην Κωνσταντινούπολη. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε, γιατί οι αντάρτες εν τω μεταξύ είχαν ανατινάξει και τη γέφυρα της Μάνδρας. Οι αντάρτες είχαν καταλάβει όλες τις διόδους του Σουφλίου. Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Σουφλί και να περάσουν πέρα από τον Έβρο στο τουρκικό χωριό Εντέ-Κιόϊ, για να σωθούν.

Στο βιβλίο της Δ. Σωτηρίου διαβάζουμε για τα γεγονότα αυτά:

Όταν ακούστηκε πως συμμαχικός στρατός πολεμούσε στο Δεδέαγατς κι αποκόπηκε το Σουφλί και το Διδυμότειχο, οι ντόπιοι Τούρκοι πήρανε τις φαμίλιες τους και περάσανε τον Έβρο. Καταφύγανε στην άλλη όχθη, στο Εντέκιοϊ. Αφήκανε μονάχα ένα "τζανταρμά" (σημ.=χωροφύλακα) να κρατάει τους φυλακισμένους. Κι αυτός ήτανε Έλληνας, κι αμέσως παράδωσε τα κλειδιά στους αρχόντους ν΄ ανοίξουνε τις πόρτες, να λευτερώσουνε τους κρατούμενους.

Χαρές και πανηγύρια. Κατεβήκανε απ' τα βουνά οι αντάρτες, σουβλίσανε αρνιά, στήσανε χορούς και γλεντοκόπια, αποξεχάστηκαν στις αγκαλιές των γυναικών τους. Πρόωρες χαρές, γιατί οι τούρκικες φρουρές ήταν ατόφιες στο Δεδέαγατς και στο Διδυμότειχο... ("Τα παιδιά του Σπάρτακου" σ. 66-7) 

 ΠΗΓΕΣ:

α) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Νεώτερος Ελληνισμός από το 1881 ως 1919, σ. 362 - 363

β) Από την Αρχαία Ζειρήνια στην Κορνοφωλιά του σήμερα, σ. 68 – 69

γ) http://www.patridamou.gr/?page_id=543, Το Σουφλί στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο

δ) http://www.kornofolia.gr/

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Αραμπατζής Σταύρος